Allerzielen

Op Allerzielen (2 november) herdenkt de Kerk alle overleden gelovigen. Eerst een stukje geschiedenis. De traditie stamt uit de abdij van Cluny, waar abt Odilo in 998 bepaalde dat het klooster op de dag na Allerheiligen de gestorvenen op liturgische wijze moest herdenken. In de 14de eeuw werd deze herdenkingsdag algemeen in de Rooms-Katholieke Kerk.
Tijdens het Concilie van Trente (1545-1563) werd in de geloofsleer vastgelegd wat velen al eeuwenlang dachten: dat er een vagevuur is! En dat de overleden gelovigen daar door de gelovigen op aarde kunnen worden geholpen om ‘op te klimmen’ naar de hemel van onze goede Heer God.
En hoe kunnen wij de overleden gelovigen helpen? Simpel door een kort gebed. Dat helpt altijd, probeert u het maar eens. Een gebedje verricht wonderen. Als u de handen vouwt en de ogen sluit en zachtkens zegt: ‘Goede Heer God. Vol van genade. Laat Liesje vanavond op tijd thuiskomen. Amen’ en u maakt tenslotte een kruisteken - dan moet ik nog zien of Liesje vanavond niet op tijd thuiskomt!
Onze parochie had een voortreffelijk seizoen 2007, met maar één overleden parochiaan: Bram ‘Brul’ Kwadinga. Ik maak mijn diensten altijd persoonlijk en ik zei vanochtend tijdens mijn preek: ‘Bram Kwadinga, of Bram Brul als u wilt, was een schreeuwlelijk. Een vreselijk mens. Ook ik heb heel wat met hem te stellen gehad. Je kon hem tegenkomen, gewoon op straat, en hem groeten: Goedenmiddag, Bram. Dan kon hij terugzeggen: GODVERDOMDE RÓTPRIESTER!!! KLÓÓTHOMMEL!!! En zo meer en zo verder. Een vreselijke schreeuwlelijk, waar moeilijk mee te praten viel. En toch... toch geloof ik dat hij niet in de hel, maar in het vagevuur zit. Vandaar dat ik ootmoedig mij richt tot de Vader: Goede Heer God. Laat Bram ook bij U komen. U krijgt hem wel stil. Amen.’