Scheuring

Het is een opwindende avond geworden. Tegen zevenen kwam er een telefoontje.
‘Met Engelbertus. Goedenavond.’
‘Engelbértus!’
‘Met wie spreek ik?’
‘Engelbértus!’
‘Nee, Engelbertus ben ik. Met wie spreek ik?’
‘Met vicaris-generaal Zeegers!’
‘Goedenavond, meneer Zeegers. Zegt u het eens.’
‘Wij van het bisdom Haarlem hebben gehoord dat u een zeer foute preek heeft gehouden, kapelaan.’
‘Fout? Wat was er dan fout aan?’
‘U heeft in uw preek zeer onchristelijke dingen gezegd. Zéér onchristelijk, mag ik wel zeggen.’
‘Welke dingen dan, meneer Zeegers?’
‘Van een God de Moeder bijvoorbeeld. Dat kan absoluut niet! En u heeft ook dingen gezegd over de paus. Dat kan al helemáál niet!’
‘Waarom niet?’
‘Omdat! Dat! Tegen! De! Kerk! Is!!! Dáárom mag dat niet!’
‘Dan verschillen wij van mening, meneer Zeegers.’
‘O! Ha!!! Een kapelaantje met een grote mond! U verschijnt morgenochtend te acht uur dertig op mijn bureau.’
‘Waarom zou ik dat doen, meneer Zeegers?’
‘Om. Dat. Ik. Dat. Jou. Zég. Morgenochtend. Half negen dus.’
‘Ik kom niet, meneer Zeegers.’
‘Je komt wel, Engelbertus! Want je wordt overgeplaatst naar een parochie waar men nog enige regels in acht neemt.’
‘Ik kom niet, meneer Zeegers. Goedenavond.’

Ik heb meteen het kerkbestuur bijeengeroepen om de situatie te bespreken. Ik hield een vlammend betoog (‘Scheuren we ons los, dan scheuren we ons los!’), waar iedereen het mee eens was. Het is eigenlijk zo simpel als wat: je annexeert het kerkgebouw, de pastorie en de begraafplaats, je regelt sponsorgelden want je moet toch kunnen leven, en de koster en de organist en mijn toekomstige huishoudster moeten ook betaald krijgen.
Bleef over de naam. Er werden allerlei voorstellen gedaan: Vrijgemaakte Katholieken, Vrije Katholieken, Openbaar Katholieken. Uiteindelijk werd het de Onafhankelijke Katholieken Egmond, met de letters OKE als afkorting. Verder blijft alles hetzelfde. Ik ga morgenochtend een Mis opdragen ter afscheiding. Met een preek die niet mis zal zijn!